Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
Oto losu będzie łaska,
Tylko prędzej - tylko śmiało:
Niech mi rozpacz pierś roztrzaska -
Niech mi dusza przeżre ciało!
Nieżywemu - świat nieżywy! -
Wszystko trupem ma się ku mnie!
I śród świata - nieszczęśliwy
Jak śród trupów - jam trup w trumnie!
Tyś myślała, że konieczność
Kiedykolwiek mnie obali!
Że mi w duchu nie tkwi - wieczność -
Że me serce - nie ze stali!
By się pięknie wszystko działo:
Wszystko jedno - serce pęknie!
Wszystko jedno - skona ciało -
Byle wszystko pękło pięknie!
Tak świat mówi - lecz, o serce,
Świat u ciebie w poniewierce!
Ty się palisz - niebios darem -
Nad świat wyższym, wiecznym żarem!
Ty przepłyniesz, serce moje,
Tej trucizny gorzkie zdroje,
I dni dawno znów powstaną -
I znów ujrzysz ukochaną.
Nie zabiją cię bezkarnie,
Ty nie skonasz wśród nich marnie!
Ty powrócisz - tam, gdzie miło -
Tam, gdzie niebo ci się śniło!
Gdzie Beatryks czeka - czeka,
Gdzie nie tłoczy swiat swą cieśnią!
Tam, gdzie wszystko - kwiatem - pieśnią,
A aniołem duch człowieka!
Ot! z granitu - dlla łańcuchów,
Co krępują rzut zapału,
Ot! z granitu - dla tych duchów,
Co nie mają ideału!
Ale biedne - jak łza płynna
I niewinne - i dziecinne,
Kiedy tęskniąc, woła - woła -
Nie znachodzi cię dokoła!
Kiedy tęskniąc dniem i nocą,
Jak ptak skrzydłem w twardą ścianę,
Bije w piersi rozrzaskane,
Samo z własną drze się mocą
I zawraca wciąż na siebie!
Raz się czuje w marzeń niebie,
To w nicestwa strasznym piekle,
A rozdziera się wciąż wściekle!
W łzy się topi - kamienieje -
Aż wyrośnie znów w nadzieję
I nadzieja zmów ucieka,
I znów tylko trup - z człowieka!
Ludzie, ladzie - to morderce -
Biedne, biedne moje serce,
Kochające - jak łza płynne
I niewinne, i jak dziecinne!
Musi, musi żyć ironią,
Nie przyznawać się do bólu,
Jak gladiator - na mąk polu
Gładko gibką walczyć bronią!
Z wytwornością - ach! koniecznie -
Z wytwornością konać wiecznie -
By lud, August l kapłany
Nie widzieli krwawej piany!
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Oto losu będzie łaska
Dodaj komentarz
Oto losu będzie łaska
Zygmunt Krasiński
|
Tylko prędzej - tylko śmiało:
Niech mi rozpacz pierś roztrzaska -
Niech mi dusza przeżre ciało!
Nieżywemu - świat nieżywy! -
Wszystko trupem ma się ku mnie!
I śród świata - nieszczęśliwy
Jak śród trupów - jam trup w trumnie!
Tyś myślała, że konieczność
Kiedykolwiek mnie obali!
Że mi w duchu nie tkwi - wieczność -
Że me serce - nie ze stali!
By się pięknie wszystko działo:
Wszystko jedno - serce pęknie!
Wszystko jedno - skona ciało -
Byle wszystko pękło pięknie!
Tak świat mówi - lecz, o serce,
Świat u ciebie w poniewierce!
Ty się palisz - niebios darem -
Nad świat wyższym, wiecznym żarem!
Ty przepłyniesz, serce moje,
Tej trucizny gorzkie zdroje,
I dni dawno znów powstaną -
I znów ujrzysz ukochaną.
Nie zabiją cię bezkarnie,
Ty nie skonasz wśród nich marnie!
Ty powrócisz - tam, gdzie miło -
Tam, gdzie niebo ci się śniło!
Gdzie Beatryks czeka - czeka,
Gdzie nie tłoczy swiat swą cieśnią!
Tam, gdzie wszystko - kwiatem - pieśnią,
A aniołem duch człowieka!
Ot! z granitu - dlla łańcuchów,
Co krępują rzut zapału,
Ot! z granitu - dla tych duchów,
Co nie mają ideału!
Ale biedne - jak łza płynna
I niewinne - i dziecinne,
Kiedy tęskniąc, woła - woła -
Nie znachodzi cię dokoła!
Kiedy tęskniąc dniem i nocą,
Jak ptak skrzydłem w twardą ścianę,
Bije w piersi rozrzaskane,
Samo z własną drze się mocą
I zawraca wciąż na siebie!
Raz się czuje w marzeń niebie,
To w nicestwa strasznym piekle,
A rozdziera się wciąż wściekle!
W łzy się topi - kamienieje -
Aż wyrośnie znów w nadzieję
I nadzieja zmów ucieka,
I znów tylko trup - z człowieka!
Ludzie, ladzie - to morderce -
Biedne, biedne moje serce,
Kochające - jak łza płynne
I niewinne, i jak dziecinne!
Musi, musi żyć ironią,
Nie przyznawać się do bólu,
Jak gladiator - na mąk polu
Gładko gibką walczyć bronią!
Z wytwornością - ach! koniecznie -
Z wytwornością konać wiecznie -
By lud, August l kapłany
Nie widzieli krwawej piany!
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Oto losu będzie łaska
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Mickiewicz Adam Asnyk Jan Kasprowicz Ania z Zielonego Wzgórza Nie-Boska komedia Gloria victis  |
.:: top ::.
Copyright krasinski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt