Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
katakumby - w środku ciemnicy zawieszona lampa. Dwa sarkofagi w głębi - od
każdego rozchodzą się ulice, ginące w oddali. Ściany zasute nadgrobkami,
ułożonymi w piętra. Biskup Wiktor. Aleksander Sewerus w żołnięrskim płaszczu z
zasuniętym kapturem.
Wiktor
Wieki, co przeszły, były dziecinnymi czasami ludzkości. lm bardziej stworzenie
zbliżać się będzie do Stwórcy, tym Żarliwszą miłością goreć będzie ku Niemu i
braciom swoim. Miecza nikt nie znajdzie na ziemi ani ręki kata, a ten
błogosławiony już dzisiaj, kto uwierzył w przyszłość t-akową i stał się jej
przyśpieszycielem!
Aleksander
O, gdybym mógł w dniu jednym dzieło sprawiedliwoŚci, obietnicę ust twoich, ziemi
objawić!
Wiktor
Synu, nie spodziewaj się tego snu domarzyć, bo każdemu dostała się jedna fala w
nieskończoności - Pęd jej słabszy lub silniejszy, ale ona płynie dni kilka
tylko. Żyj więc i przemiń jakreszta braci twoich, ale działaj według światła
zlanego na ciebie. Stań się pocieszycielem, byś mógł kiedyś stać się wybranym na
lewicy Chrystusal i patrzeć, jak inni natchnieni kończyć będą przez ciąg wieków,
co zaczęłeś w pokorze i miłości ducha.
Aleksander
O! niech błogosławieństwo twoje zleje się na gł6wę Aleksandra. Cezar wkrótce nie
zaprze się jego.
Schyla się
Przygotuj ich do zmiany, przyzwyczaj ich do imienia mojego, ojcze! - o to cię
prosi Mammea.
Wiktor
Jak ja ciebie w tej chwili, niech cię kiedyś cały lud twój pobłogosławi i pamięć
twoją syny synów ludu twego. Wstań, pomazańcze Chrystusa!
Aleksander
Słyszę kroki czyjeś - ojcze, w godzinie walki bądź moim dobrym geniuszem!
Wychodzi)
Przeciwnymi drzwiami wchodzi Irydion w płaszczu pretorianina)
Irydion
Chwała Panu w niebiesiech!
Składa miecz, włócznie i zbroję u wejścia
Broń ziemskich gwałtów niech drzemie u progów mieszkań Jego!
Wiktor
Czekałem na ciebie, Hieronimie - sługi twoje dziś z rana przynieśli ciało brata
ściętego pod mauzoleum Cecylii Metelli*. Tam zgromadzeni wierni z ich rąk je
odebrali - pogrzeb jego przejdzie tędy za chwilę - dzięki ci, synu!
Irydion
Uczyniłem powinność moją. Teraz przybywam od przysionka cezarów - na pobladłych
rysach dworzan myśl strachu się zataczała - pretorianie zamiejscy burzyć się
zaczynają przeciwko imperatorowi.
Wiktor
Powierzchnia ziemi odmienia się w swoich pychach jak barwy morza za lada
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Irydion - część druga
Dodaj komentarz
Irydion - część druga
Zygmunt Krasiński
|
każdego rozchodzą się ulice, ginące w oddali. Ściany zasute nadgrobkami,
ułożonymi w piętra. Biskup Wiktor. Aleksander Sewerus w żołnięrskim płaszczu z
zasuniętym kapturem.
Wiktor
Wieki, co przeszły, były dziecinnymi czasami ludzkości. lm bardziej stworzenie
zbliżać się będzie do Stwórcy, tym Żarliwszą miłością goreć będzie ku Niemu i
braciom swoim. Miecza nikt nie znajdzie na ziemi ani ręki kata, a ten
błogosławiony już dzisiaj, kto uwierzył w przyszłość t-akową i stał się jej
przyśpieszycielem!
Aleksander
O, gdybym mógł w dniu jednym dzieło sprawiedliwoŚci, obietnicę ust twoich, ziemi
objawić!
Wiktor
Synu, nie spodziewaj się tego snu domarzyć, bo każdemu dostała się jedna fala w
nieskończoności - Pęd jej słabszy lub silniejszy, ale ona płynie dni kilka
tylko. Żyj więc i przemiń jakreszta braci twoich, ale działaj według światła
zlanego na ciebie. Stań się pocieszycielem, byś mógł kiedyś stać się wybranym na
lewicy Chrystusal i patrzeć, jak inni natchnieni kończyć będą przez ciąg wieków,
co zaczęłeś w pokorze i miłości ducha.
Aleksander
O! niech błogosławieństwo twoje zleje się na gł6wę Aleksandra. Cezar wkrótce nie
zaprze się jego.
Schyla się
Przygotuj ich do zmiany, przyzwyczaj ich do imienia mojego, ojcze! - o to cię
prosi Mammea.
Wiktor
Jak ja ciebie w tej chwili, niech cię kiedyś cały lud twój pobłogosławi i pamięć
twoją syny synów ludu twego. Wstań, pomazańcze Chrystusa!
Aleksander
Słyszę kroki czyjeś - ojcze, w godzinie walki bądź moim dobrym geniuszem!
Wychodzi)
Przeciwnymi drzwiami wchodzi Irydion w płaszczu pretorianina)
Irydion
Chwała Panu w niebiesiech!
Składa miecz, włócznie i zbroję u wejścia
Broń ziemskich gwałtów niech drzemie u progów mieszkań Jego!
Wiktor
Czekałem na ciebie, Hieronimie - sługi twoje dziś z rana przynieśli ciało brata
ściętego pod mauzoleum Cecylii Metelli*. Tam zgromadzeni wierni z ich rąk je
odebrali - pogrzeb jego przejdzie tędy za chwilę - dzięki ci, synu!
Irydion
Uczyniłem powinność moją. Teraz przybywam od przysionka cezarów - na pobladłych
rysach dworzan myśl strachu się zataczała - pretorianie zamiejscy burzyć się
zaczynają przeciwko imperatorowi.
Wiktor
Powierzchnia ziemi odmienia się w swoich pychach jak barwy morza za lada
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Irydion - część druga
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Mickiewicz Adam Asnyk Jan Kasprowicz Ania z Zielonego Wzgórza Nie-Boska komedia Gloria victis  |
.:: top ::.
Copyright krasinski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt