Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
W stosunku do nas w tym łaska Boża, że nas Bóg stworzył, to jest, że nam bytu
udzielił. - W tym rozum i logika Boża, że nas nie od razu doskonałymi i
dopełnionymi stworzył, czyli skończonymi istotami, ale owszem, nieskończonymi
nas stworzył - bo od samego początku poczynającymi z możnością postępowego
rozwijania się - przy tym wolnymi - więc tym samym zmuszonymi zasługiwać się,
to jest siebie samych dotwarzać, by róść ku Niemu. - W tym nareszcie miłość
Boża, że nas ostatecznie zbawi, czyli że w miarę zasługi naszej bytu nam
odmierzać będzie, czyli, co jedno jest, że nas opatrznie doprowadzi do żywota
wiecznego, który jest niebiańską wszystkich władz naszych harmonią,
dostrajającą się coraz wyżej - który jest postępem, nie przerywanym już
śmiercią - który jest przemienianiem się następnym, coraz przedziwniejszym,
duszy i ciała, przy wszelkiej świadomości i z własnej woli ducha, do którego
dusza ta i ciało należą.
Z łaski więc Bożej osiągniem byt, którego wyrazem w nas jest ciało.
Z rozumu Bożego osiągniem świadomość tego bytu, wiedzę jego niezbędnych
warunków, praw i celu, czyli duszę, bo czymże dusza, jeśli nie myślą i wiedzą?
A o czymże myśl myśli, jeśli nie o bycie?
Z miłości wreszcie Bożej dojść mamy do najściślejszego pojednania się bytu z
myślą, zmysłowości z idealnością, ciała z duszą, czyli stać się duchami
żywymi, nieśmiertelnymi, przeznaczonymi do anielstwa i wszystkich innych
przetworzeń się duchowych w nieskończoności żywota, tu i tam, i wszędzie.
Z tego trojakiego stosunku Boga do nas i naszego nawzajem do Boga Trójca
Święta wynika. - Pierwsza jej osoba odpowiada wszechbytowi, którego przymiotem
wszechmoc. Druga - wszcchmyśli, której przymiotem wszechświadomość, czyli
wszechrozum. Trzecia - wszechżyciu, czyli wszechduchowi, którego przymiotem
wszechmiłość. Na obraz tej Trójcy Bożej każden z nas jest także trójcą
każdochwilną, każdy z nas jest bytem, myślą, życiem współcześnie, czyli
duchem, a zarazem i przeto właśnie, że duchem, jest osobistością całką,
jaźnią, tąż samą i jedną.
W Trójcy Bożej osobą łaski dla nas jest pierwsza osoba, Ojciec, stworzyciel,
później nazwań Jehową, który stwarza nas, bo stwarza - łaska albowiem to to,
co danym dla niczego, tylko dlatego, że danym. Jest ona, bo jest. To samo o
sobie sam wyrzekł Jehowa - to samo każden byt, który istnieje już, a nie pojął
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 - - 19 - - 20 - - 21 - - 22 - - 23 - - 24 - - 25 - - 26 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: I. O TRÓJCY W BOGU I O TRÓJCY W CZŁOWIEKU
Dodaj komentarz
I. O TRÓJCY W BOGU I O TRÓJCY W CZŁOWIEKU
Zygmunt Krasiński
|
udzielił. - W tym rozum i logika Boża, że nas nie od razu doskonałymi i
dopełnionymi stworzył, czyli skończonymi istotami, ale owszem, nieskończonymi
nas stworzył - bo od samego początku poczynającymi z możnością postępowego
rozwijania się - przy tym wolnymi - więc tym samym zmuszonymi zasługiwać się,
to jest siebie samych dotwarzać, by róść ku Niemu. - W tym nareszcie miłość
Boża, że nas ostatecznie zbawi, czyli że w miarę zasługi naszej bytu nam
odmierzać będzie, czyli, co jedno jest, że nas opatrznie doprowadzi do żywota
wiecznego, który jest niebiańską wszystkich władz naszych harmonią,
dostrajającą się coraz wyżej - który jest postępem, nie przerywanym już
śmiercią - który jest przemienianiem się następnym, coraz przedziwniejszym,
duszy i ciała, przy wszelkiej świadomości i z własnej woli ducha, do którego
dusza ta i ciało należą.
Z łaski więc Bożej osiągniem byt, którego wyrazem w nas jest ciało.
Z rozumu Bożego osiągniem świadomość tego bytu, wiedzę jego niezbędnych
warunków, praw i celu, czyli duszę, bo czymże dusza, jeśli nie myślą i wiedzą?
A o czymże myśl myśli, jeśli nie o bycie?
Z miłości wreszcie Bożej dojść mamy do najściślejszego pojednania się bytu z
myślą, zmysłowości z idealnością, ciała z duszą, czyli stać się duchami
żywymi, nieśmiertelnymi, przeznaczonymi do anielstwa i wszystkich innych
przetworzeń się duchowych w nieskończoności żywota, tu i tam, i wszędzie.
Z tego trojakiego stosunku Boga do nas i naszego nawzajem do Boga Trójca
Święta wynika. - Pierwsza jej osoba odpowiada wszechbytowi, którego przymiotem
wszechmoc. Druga - wszcchmyśli, której przymiotem wszechświadomość, czyli
wszechrozum. Trzecia - wszechżyciu, czyli wszechduchowi, którego przymiotem
wszechmiłość. Na obraz tej Trójcy Bożej każden z nas jest także trójcą
każdochwilną, każdy z nas jest bytem, myślą, życiem współcześnie, czyli
duchem, a zarazem i przeto właśnie, że duchem, jest osobistością całką,
jaźnią, tąż samą i jedną.
W Trójcy Bożej osobą łaski dla nas jest pierwsza osoba, Ojciec, stworzyciel,
później nazwań Jehową, który stwarza nas, bo stwarza - łaska albowiem to to,
co danym dla niczego, tylko dlatego, że danym. Jest ona, bo jest. To samo o
sobie sam wyrzekł Jehowa - to samo każden byt, który istnieje już, a nie pojął
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 - - 19 - - 20 - - 21 - - 22 - - 23 - - 24 - - 25 - - 26 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: I. O TRÓJCY W BOGU I O TRÓJCY W CZŁOWIEKU
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Mickiewicz Adam Asnyk Jan Kasprowicz Ania z Zielonego Wzgórza Nie-Boska komedia Gloria victis  |
.:: top ::.
Copyright krasinski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt