Zobacz nowe serwisy Kulturalnej Polski!
O piękna moja! bądź błogosławiona,
Ze od piekielnych wrogów wciąż kuszona,
Wciąż ty deptała po ich kłamstw pokusie!
O piękna moja! bądź błogosławiona,
Ze na twym czole nie pychy korona,
Lecz cierń mąk polskich i myśl o Chrystusie!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Żeś nie wstąpiła do przeklętych grona,
Żeś pozostała na ojców twych grobie
W nie tkniętej żadną pociechą żałobie!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Żeś miecz boleści przyjęła do łona
I odtąd Idziesz pogrzebowym chodem
Z twoim pogrzebnie idącym narodem!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Ze gdy świat ginie i ojczyzna kona,
Tyś uwierzyła śród czasów zawiei
W nadzieję - przeciw samejźe nadziei!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Bo, gdy się czasów rozedrze zasłona,
Co dotąd kryje myśl Bożą w przestrzeni,
Nie ci przegrali, co dziś zwyciężeni,
Nie ci nieszczęśni, co łzy dzisiaj leją;
Lecz onym biada, co karmni weselem
I piani pychy codzienną nadzieją,
Mord ojczyzn głoszą życia swego celem!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Bo wszystkim biada, co wznieśli ramiona
Przeciw twej Matce, rozbitej na krzyżu!
Czy zwą się "czarni", czy zwą się "czerwoni",
Czy zaufali w nożach, czy w dział spiżu,
Czy w carów wierzą, czy republikanie -
Biada im wszystkim, ludziom krwawej dłoni,
Bo Bóg piorunem z świata ich wygoni
I śladu po nich w świecie nie zostanie!
Patrz! wokół ciebie na rzymskiej równinie
Co zostało z dumy!
Pośród pustyni mętny Tyber płynie,
Wkoło zwalisk rumy.
I tu chadzali w purpurze i złocie
Niesprawiedliwości -
A dziś ich świątyń marmury śpią w błocie
Nad prochem ich kości.
I tu mawiali: "Wytracim narody,
Roma jedna będzie" -
Patrz! po ich cyrkach jak pasą się trzody
I bluszcz pełza wszędzie!
A tchnęli jednak tą siłą bez granic,
Co światu przykładem,
Ale przepadli, bo struli się na nic
Własnych zbrodni jadem.
Wyczytaj z gruzów tej Kampanii Rzymu,
Że Polska nie zginie!
Moc bez miłości podobną do dymu:
Nie my - ona minie.
Jak z tych katakumb, co leżą pod spodem,
Krzyż wzbił się zwycięsko -
Zwycięskim z grobu wyjdziemy pochodem,
Nieśmiertelni klęską!
Niechaj mi świadczy ten Forum ludowy,
W pusty zmienion parów,
Niech mi te świadczą pościnane głowy
Korynckich filarów.
Niechaj mi świadczą te bogów posągi,
Pryśnięte w kawały,
Te wieże, termy, łuki, wodociągi,
Przedziczałe w skały -
Niech mi te świadczą grobowce bez końca
Ze wzgórza na wzgórze,
O Niech mi krąg świadczy italskiego słońca
Nad nimi w lazurze -
Niech wszystko świadczy tu, z dala czy z bliska,
W górze czy nizinie,
Światło niebieskie i ludzkie zwaliska -
Że Polska nie zginie!
Że jest duch mściciel, co z Bożej zarady
Tkwi w dziejów głębinie -
Ze giną fałsze, wiarołomstwa, zdrady,
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu
Komentarze
artykuł / utwór: Do Elizy
Dodaj komentarz
Do Elizy
Zygmunt Krasiński
|
Ze od piekielnych wrogów wciąż kuszona,
Wciąż ty deptała po ich kłamstw pokusie!
O piękna moja! bądź błogosławiona,
Ze na twym czole nie pychy korona,
Lecz cierń mąk polskich i myśl o Chrystusie!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Żeś nie wstąpiła do przeklętych grona,
Żeś pozostała na ojców twych grobie
W nie tkniętej żadną pociechą żałobie!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Żeś miecz boleści przyjęła do łona
I odtąd Idziesz pogrzebowym chodem
Z twoim pogrzebnie idącym narodem!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Ze gdy świat ginie i ojczyzna kona,
Tyś uwierzyła śród czasów zawiei
W nadzieję - przeciw samejźe nadziei!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Bo, gdy się czasów rozedrze zasłona,
Co dotąd kryje myśl Bożą w przestrzeni,
Nie ci przegrali, co dziś zwyciężeni,
Nie ci nieszczęśni, co łzy dzisiaj leją;
Lecz onym biada, co karmni weselem
I piani pychy codzienną nadzieją,
Mord ojczyzn głoszą życia swego celem!
O Polko moja! bądź błogosławiona,
Bo wszystkim biada, co wznieśli ramiona
Przeciw twej Matce, rozbitej na krzyżu!
Czy zwą się "czarni", czy zwą się "czerwoni",
Czy zaufali w nożach, czy w dział spiżu,
Czy w carów wierzą, czy republikanie -
Biada im wszystkim, ludziom krwawej dłoni,
Bo Bóg piorunem z świata ich wygoni
I śladu po nich w świecie nie zostanie!
Patrz! wokół ciebie na rzymskiej równinie
Co zostało z dumy!
Pośród pustyni mętny Tyber płynie,
Wkoło zwalisk rumy.
I tu chadzali w purpurze i złocie
Niesprawiedliwości -
A dziś ich świątyń marmury śpią w błocie
Nad prochem ich kości.
I tu mawiali: "Wytracim narody,
Roma jedna będzie" -
Patrz! po ich cyrkach jak pasą się trzody
I bluszcz pełza wszędzie!
A tchnęli jednak tą siłą bez granic,
Co światu przykładem,
Ale przepadli, bo struli się na nic
Własnych zbrodni jadem.
Wyczytaj z gruzów tej Kampanii Rzymu,
Że Polska nie zginie!
Moc bez miłości podobną do dymu:
Nie my - ona minie.
Jak z tych katakumb, co leżą pod spodem,
Krzyż wzbił się zwycięsko -
Zwycięskim z grobu wyjdziemy pochodem,
Nieśmiertelni klęską!
Niechaj mi świadczy ten Forum ludowy,
W pusty zmienion parów,
Niech mi te świadczą pościnane głowy
Korynckich filarów.
Niechaj mi świadczą te bogów posągi,
Pryśnięte w kawały,
Te wieże, termy, łuki, wodociągi,
Przedziczałe w skały -
Niech mi te świadczą grobowce bez końca
Ze wzgórza na wzgórze,
O Niech mi krąg świadczy italskiego słońca
Nad nimi w lazurze -
Niech wszystko świadczy tu, z dala czy z bliska,
W górze czy nizinie,
Światło niebieskie i ludzkie zwaliska -
Że Polska nie zginie!
Że jest duch mściciel, co z Bożej zarady
Tkwi w dziejów głębinie -
Ze giną fałsze, wiarołomstwa, zdrady,
strona: - 1 - - 2 -
Wersja do druku Wyślij znajomemuKomentarze
artykuł / utwór: Do Elizy
Dodaj komentarz
 Menu: Cytaty, sentencje Linki: Adam Mickiewicz Adam Asnyk Jan Kasprowicz Ania z Zielonego Wzgórza Nie-Boska komedia Gloria victis  |
.:: top ::.
Copyright krasinski.kulturalna.com
Wydawca: Olsztyńskie Towarzystwo Inicjatyw Kulturalnych - Kulturalna Polska
współpraca • autorzy • kontakt